Fietstocht Voie Bleue terug naar Maastricht

(Start van fietstocht Voie Bleue: Klik Hier)

Inleiding

Nadat ik op 6 juni 2023 Villefranche heb bereikt, moet ik nog een route bedenken om terug naar Nederland te fietsen. De Voie Bleue eindigt in Lyon op het punt waar de Saône in de Rhone vloeit. Gezien mijn afkeer van grote steden, met name als dat per fiets bezocht moet worden, besluit ik om vlak voor Lyon terug te fietsen naar Maastricht.
Een goede mogelijkheid is om dat voor een deel te doen over de route van Paul Benjaminse “Eindhoven naar Barcelona” maar dan in omgekeerde richting.
Ik kies nu voor de mogelijkheid om dit deels te doen, en zodra ik in de buurt van Langres ben over te stappen op de Maasroute. In 2020 heb ik mijn tocht naar de bron van de Maas immers niet afgemaakt. Nu doet zich de mogelijkheid voor om de bron van de Maas daadwerkelijk te bezoeken. Om de Benjaminse route op te pakken zal ik eerst een flink stuk naar het westen moeten oversteken.

Dag 11, Dinsdag 6 juni: Montmerle -> Clermain (105 km)

(Thema: Rampdag Nr.2)

Na in mijn appartement te Montmerle-sur-Saône ontbeten te hebben pak ik mijn spullen op de fiets en vertrek richting Villefranche om daar de trein naar de stad Roanne te nemen

Om half acht ’s ochtends, een goed ontbijt in mijn appartement in Montmerle

De afstand van Montmerle naar Villefranche is nog geen 20 km en ik kom daar aan op het station omstreeks 9.15 uur. Het kopen van een kaartje naar Roanne kan gelukkig nog aan een loket dus dat gaat prima. Op het treinkaartje (€ 19,60) staat alle benodigde informatie afgedrukt, dus indrukwekkend klantvriendelijk. Zoals bekend, mogen fietsen gratis mee op treinen van de typen TER.

Een mooi treinkaartje van Villefranche naar Roanne

Ik moet alleen nog even handig zijn met de lift, want mijn fiets past er niet in.
Een passant vertelt me dat ik de fiets met het voorwiel omhoog in de lift moet zetten. Het blijkt inderdaad dat dit prima gaat. In Albigny moet ik overstappen en ik wordt daar op het perron direct aangesproken door twee dames die mij graag willen helpen om op het goede perron te komen. Het blijkt echter dat de trein naar Roanne van hetzelfde perron vertrekt, dus die hulp is niet nodig. Door ons gesprek let een van de dames (met het gele hesje) niet op haar fiets, die omwaait en daardoor beschadigt. (ik voel me een beetje schuldig)
Uiteindelijk komen we om 11.30 uur in Roanne aan.
De dames gaan langs de Loire fietsen, maar moeten in Roanne eerst nog naar een fietsenmaker.

Er kunnen 6 fietsen aan beugels aan het plafond, maar dat is nu niet nodig

Als ik in Roanne aankom, begint voor mij het gepuzzel om een slaapplaats en een fietsroute naar het noorden te bedenken. Ik verdwaal behoorlijk in de stad en moet vele kilometers omrijden om eindelijk Roanne in het noordoosten te kunnen verlaten. Dan lukt het me, door regelmatig in de schaduw te stoppen en Osmand te raadplegen, om de Benjaminse-route te vinden.

Aankomst op het station van Roanne om 11.30 uur

Ik kom uiteindelijk langs het Canal de Roanne à Dijon op een mooi fietspad. Dit is onderdeel van de Benjaminse route, dus ik zit hier goed. Probleem is echter nog wel dat ik voor vanavond geen onderdak heb.
Op een picknickplaats bij Cornillon langs het fietspad ga ik lunchen en met behulp van mijn tablet ga ik op zoek naar een overnachting via Booking. Het valt niet mee om wat te vinden, maar uiteindelijk doe ik een boeking bij een chambre d’hôtes in het dorpje Clermain. Omdat dit nog 50 km is en het inmiddels al na 14.00 uur is, krijg ik het gevoel dat ik wat haast moet gaan maken. De route naar Clermain gaat via het Benjaminse-tracé dus dat is prima.
Helaas maak ik een rampzalige navigatiefout waardoor ik de route verlies en ik op de zeer drukke D985 terecht kom. Omdat het display van mijn navigatiesysteem in de zon niet zichtbaar is, kom ik daar veel te laat achter. Ik had in La Clayette, vlak na het kasteel, rechtsaf moeten slaan over de D193. Ik besluit nu echter om niet om te keren maar door te fietsen. Dit betekent uiteindelijk een omweg van 30 km door heuvelachtig gebied met veel verkeer. Ik wijk hierdoor niet alleen sterk van het Benjaminse-tracé af, maar ik moet zelfs helemaal over Charolles en dan weer terug naar het zuiden. De accu raakt leeg waardoor ik niet meer verder kan.
Langs de D47 vraag ik hulp bij enkele woningen, maar deze mensen hebben geen vervoer of electriciteit. Bij een huis waar een defecte bestelauto staat kan ik wel de accu bijladen, maar dat duurt veel te lang. Na ruim een uur laden vertrek ik dan toch maar. Ik moet nog 30 km afleggen. Dat kan alleen in de Ecostand, dus dat is erg zwaar en heuvel op moet ik zelfs lopen.
Ik merk nu weer goed hoe groot de afstanden in Frankrijk kunnen zijn. Omstreeks 20.30 uur bereik ik eindelijk de D987 bij La Roche maar ik moet dan nog een stuk terug om in Clermain terecht te komen. Daar moet ik volgens de kaart van Booking aan de overkant van de grote weg zijn. Daar kan ik echter alleen via een omweg komen wegens wegwerkzaamheden. Daar bij de kerk aangekomen vind ik geen enkele aanwijzing waar ik moet zijn. Een bewoner ter plekke zoekt op Google Maps naar “Le manoir sur la Roche” en zegt dat dit aan de andere kant van de weg ligt. Dus ga ik weer terug naar de andere kant van de weg met een bijna lege accu.
Ik bel nu de gastvrouw op en zij zegt dat ze er aankomt en dat we moeten afspreken bij de kerk. Dus moet ik nu weer terug naar de andere kant van de weg bij de kerk in het dorp.
Om 21.00 uur komen Marie-Hélène en Jean-Francois ze daar aan. Het blijkt dat ik nu weer terug moet naar de andere kant van de weg. Het staat bij Booking dus verkeerd aangegeven op de plattegrond.
Op hun vraag hoe het met me gaat weet ik een kort antwoord: “The worst day of my life”
Nog wel even een steile heuvel bij het huis op en ik ben er, uitgeput, eindelijk. Men heeft een 25 cl flesje bière blanche en we eten wat toast met sardientjes buiten in de tuin.
Dit is een rampdag om nooit te vergeten.

Dag 12, Woensdag 7 juni: Clermain -> Malay (38 km)

(Thema: Rustig fietsen en cultuur)

Het is een vreemd verblijf gebleken in “Le manoir sur la Roche”. Ik kon kiezen uit 3 kamers, dus heb ik de grootste gekozen. Het huis bleek een groot 19e eeuws landhuis te zijn. Er was wel een bad met een aan een douchekop gekoppelde slang, maar normaal douchen was niet mogelijk. De vloer van de kamer kraakte en er was geen wifi. Dus om 110 Euro te vragen was m.i. onjuist, maar er zijn helaas genoeg mensen die vinden de sfeer van zo’n oud huis geweldig en geven het daarom toch een hoge waardering. De vrouw des huizes praatte aan een stuk door en gaf mij allerlei tips voor het vervolg van mijn reis.

Kamer in Clermain met krakende vloer

Jean-Francois, de rozenkweker en Marie-Hélène, de spraakwaterval

Als ik ’s ochtends na het ontbijt mijn spullen heb ingepakt en ben vertrokken, blijkt dat de accu van de fiets niet volledig is opgeladen. Ik moet dus weer terug en onderzoek de wandcontactdoos op mijn kamer. Het blijkt dat deze gekoppeld is aan de lichtknop van de kamer dus levert geen stroom als het licht uit is. Dus nog maar een tijd besteden aan het opladen van de accu.

Marie-Hélène en Jan nemen afscheid van elkaar in le Manoir sur la Roche

Een meevaller is dat ik vandaag, na de ellende van gisteren, niet ver weg ga fietsen, dus veel accu-energie heb ik vandaag niet nodig. Vandaag ga ik richting Cluny, waar ik alle tijd heb om wat door het stadje te fietsen, uitgebreid in een rosarium te lunchen en de beroemde abdij te bezichtigen.
Direct bij binnenkomst van Cluny kom ik al door een mooi historisch straatje, waar ik moet lopen. Ik volg immers de Benjaminse-route naar Barcelona in omgekeerde richting, hetgeen ook betekent dat ik bij eenrichtingsverkeer moet gaan lopen.

Mooi straatje in Cluny

Ik ga richting centrum en ontdek al vrij snel de beroemde abdij. Ook daar maak ik wat wandelingen door de kloostergangen.

De abdij van Cluny

In de richting van waar ik naar toe moet bevindt zich aan de rand van de stad een rosarium met wat bankjes in de schaduw, hetgeen een ideale plek is om uitgebreid te lunchen.

Het rosarium als ideale lunchplek met de Tour Ronde erachter

Na de lunch ga ik op mijn gemak nog een keer het stadje in, want ik heb alle tijd. Mijn bestemming vandaag is hotel-restaurant La Place in Malay. Bij het verlaten van Cluny kom ik terecht op een prachtig fietspad dat ooit een spoorlijn is geweest.

Cluny in de verte als ik richting Malay fiets over een voormalige spoorlijn

Onderweg kom ik langs kasteel Cormatin, hetgeen ik op advies van Marie-Hélène met een bezoek ga vereren.

Een mooi fietspad richting Malay na Cluny

Een cultureel bezoek aan Chateau Cormatin

Tuin bij chateau Cormatin met labyrinth op de achtergrond

Het hotel-restaurant ligt vlak bij een kruispunt aan de weg, genoemd La Place. Het ziet er goed uit omdat er een foyer is met een groot beeldscherm waarop Roland-Garros te zien is. Buiten op het terras zijn grote glazen van 0,5 ltr bier te bestellen, dus prima. Omdat ik nu in de Bourgogne ben bestel ik ’s avonds de formule cocotte. Dit bestaat uit de salade Bourguignon en de Boeuf Bourguignon. Het bevalt me maar matig. Navraag wat cocotte betekent leert me dat ik eigenlijk een kindermenu heb besteld. Bij de bestelling wilde men ook al gelijk weten welk dessert ik wilde “omdat dit veel voorbereiding” nodig heeft. Ja, dat gaat er bij mij toch maar moeilijk in.

Salade Bourguignon: bolletjes vlees, gepocheerd ei en iets hards

Ik vraag de serveerster regelmatig wat ik voorgeschoteld krijg, maar dat moet ze steeds navragen in de keuken.

Boeuf Bourguignon: gestoofd rundvlees,aardappel en gevulde tomaat

Dag 13, Donderdag 8 juni: Malay -> Beaune (74 km)

(Thema: Bourgondische wijngaarden)

Bij vertrek reken ik af bij de chef-kok, annex eigenaar van het hotel-restaurant. Het bedrag van €114 Euro is redelijk voor het eten, 2 x 0,5 ltr bier (Kanterbrau) en het avondeten.
Ik fiets eerst nog wat terug naar Malay naar het punt waar ik gisteren ben afgeslagen, om vervolgens over een mooi fietspad “Voie verte de Bourgogne sud” naar het noorden te fietsen. In Buxy laat ik me voor de grap door wat kinderen fotograferen op een BMX circuit en vervolgens bezoek ik een klein stukje van de markt.

Kampioenschap op het BMX circuit in Buxy, zwaargewichtklasse

Deel van de markt in Buxy

Vervolgens fiets ik door naar Dracy-le-Fort voor een bezoek aan de boulangerie (bakker) en een lunch op de Place de la Mairie. Een vrouw die me vraagt waar ze de kindercrèche kan vinden kan ik niet van dienst zijn. Vervolgens fiets ik langs de “Voie verte du Canal du Centre” door naar Puligny-Montrachet.

Sluis in Canal du Centre

Sluis in Canal du Centre met veel fietsende dagjesmensen

Het is wel aardig om te beseffen dat ik nu iets ten westen van Chalon-sur-Saône fiets, een plaats waar ik vorige week zo verdwaald was op de Voie Bleue. Maar nog is het indrukwekkender om te beseffen dat er nu een route volgt door de beroemdste wijngaarden ter wereld, nl. door de Bourgogne.

De eerste van een reeks beroemde wijngaarden in de Bourgogne

Er volgt een prachtige route door de wijngaarden van de Bourgogne. Dit gebied heeft veel aantrekkingskracht op fietsende toeristen. In sommige wijngaarden wordt nog gewerkt. Het kan gaan om het verwijderen van ongewenste uitlopers op de druivenranken of om het bespuiten van de druiven met insecticiden. In Meursault stop ik even voor een foto van het kasteel.

Het kasteel van Meursault in het centrum

In Beaune aangekomen begeef ik me naar Medicis Home Beaune. Het blijkt een prachtige residentie te zijn waar kennelijk enkele appartementen worden verhuurd aan toeristen. Ik ga met de lift naar boven en krijg daar een zeer groot en modern ingericht appartement tot mijn beschikking. Voor 75 Euro is dit een prima onderkomen, want soms heb ik meer betaald voor een veel slechter appartement.

Voorplein van Villa Medicis in Beaune

De dag is nog lang, dus ik ga per fiets zonder accu nog maar even de stad in voor wat heerlijk helder bier.

In het centrum van Beaune laat ik me het bier prima smaken

Nadat ik aan de (vrouwelijke) chaufeur van dit voertuig mijn waardering heb uitgesproken voor de vormgeving van deze toeristische attractie, wil ze mij graag op de foto zetten.

Weer een hoogtepunt: Jan bij de Visiotrain in Beaune

Beaune maakt een gemoedelijk en niet overdreven toeristische indruk op me, vandaar dat ik nog wat meer foto’s heb gemaakt.

Basiliek collégiale Notre Dame in Beaune

Mooie winkelstraat in het centrum van Beaune

In het algemeen wordt het getal 13 ge-associeerd met ongeluk, maar ik moet zeggen, dat dit een van de prettigste fietsdagen is geweest. Een afstand van 74 km geeft de mogelijkheid om rustig veel dingen te bekijken en aardig wat pauzes in te lassen. De fietsroutes waren afwisselend omdat ze begonnen met voormalige spoorlijnen, daarna ging het langs kanalen, vervolgens door beroemde wijngaarden, goed bier en dan de overnachting in een mooi appartement, wat wil je nog meer.

Dag 14, Vrijdag 9 juni: Beaune -> Lamarche-sur-Saône (68 km)

(Thema: Noordwaarts over de Benjaminseroute)

Vandaag is het geen bijzondere dag. De geplande fietsafstand is slechts 68 km naar het plaatsje Lamarche-sur-Saône.

Na het verlaten van Beaune een mooi Mariabeeld langs de weg

De route voert me naar het noordoosten, hetgeen betekent dat ik steeds dichter bij het punt kom waar ik een week geleden naar het zuiden over de Voie Bleue fietste. Ik volg vandaag volledig de Benjaminseroute naar Barcelona in omgekeerde richting. Er zijn geen fietspaden langs kanalen, rivieren of spoorlijnen, maar ik moet zeggen dat de wegen zeer rustig zijn en dus aangenaam om te fietsen. Ik kom vroeg in de middag aan bij het door mij gereserveerde appartement, La Licorne. De fiets kan in de naastliggende garage. Om 16.00 uur gaat de boulangerie in het centrum open dus daar ga ik een baguette kopen. Er is nog een Thais restaurant en 3 km verderop een prachtig gelegen restaurant Le Nymphéa aan de Saône. Het Thais restaurant gaat pas om 18.00 uur open en spreekt me niet zo aan.
Ik ga een kijkje nemen bij restaurant Le Nymphéa. Het restaurant wil ook hier weer dat ik ga reserveren om er te kunnen eten, iets waar ik niets voor voel. Aan de overkant van de Saône zie ik de boschages waarachter het fietspad van de Voie Bleue zich moet bevinden.

Restaurant Le Nymphéa in Lamarche; aan de overkant de Voie Bleue

Het appartement La Licorne is zeer klein en behoorlijk gedateerd. Het oogt rommelig met hier en daar een bezem en schoonmaakmiddelen. Er staat een kleine tafel en wat meubilair en snuisterijen die uit een kringloopwinkel afkomstig zouden kunnen zijn. In de hoek van de kleine ruimte is plaats gemaakt voor een toilet en douche, nog net afsluitbaar met een gordijn. Het oogt allemaal miserabel en het is verbazingwekkend dat men hier € 83 voor durft te vragen. Het is heel warm en tot overmaat van ramp ligt het bed op de warme zolder, slecht bereikbaar via een gevaarlijke trap.
Er staat wel een goed televisietoestel waarop ik naar Rolland-Garros kan kijken.
Het geval was ooit gebouwd voor een dochter die er niet meer woont.
Op de website van Booking geeft ik deze accommodatie een cijfer 4, iets wat de eigenaren maar niet kunnen begrijpen. Dit hebben ze in 11 jaar nog niet meegemaakt. Ik begrijp echter op mijn beurt niet dat bij veel accommodaties door de gasten veel te hoge waarderingen worden gegeven. Het betekent ook dat ik geen recensies meer op Booking ga geven, want aan dit gezeur heb ik geen behoefte.

Dag 15, Zaterdag 10 juni: Lamarche -> Saint-Geosmes (83 km)

(Thema: Ontmoeting met de Voie Bleue)

Vandaag is het weer een dag dat ik volledig het Benjaminsetracé kan volgen tot vlak voor Langres. Omdat het zaterdag is, heb ik gisteren (vrijdagmiddag) al vroeg gereserveerd voor Saint-Geosmes. De route gaat vlak na mijn vertrek uit La Licorne over een brug over de Saône en ik fiets vervolgens over een afstand van 8 km hetzelfde stuk dat ik een week geleden in andere richting gefietst heb.
De route gaat nu ook weer voor een groot deel langs een kanaal, dit keer het “Canal entre Champagne et Bourgogne”.

Bij Cusey ga ik picknicken bij een aanlegsteiger met een Nederlandse boot

Onderweg controleer ik nog even de reservering voor mijn hotelkamer in Saint-Geosmes en ontdek tot mijn schrik dat ik die voor gisteren (9 juni) heb geboekt in plaats van voor vandaag (10 juni). Twee boekingen op dezelfde dag in verschillende plaatsen; het reserveringssysteem van Booking zit knap in elkaar, maar hier waarschuwen ze niet voor.
Nadat ik het hotel heb opgebeld om de eigenaar van de vergissing op de hoogte te brengen, is zijn enige reactie of ik voor vanavond een kamer wil hebben. Natuurlijk zeg ik ja, maar ik weet dan al dat hij niet bereid is om de betaling van gisteren voor vandaag te doen gelden.
De receptie van het hotel opent pas om 17.00 uur, dus ik heb alle tijd om nog boodschappen te doen bij de Lidl, enkele kilometers verderop. Bij de receptie leg ik nogmaals mijn vergissing bij de reservering uit, maar de eigenaar geeft geen krimp en zegt dat hij de kamer gisteren ook aan iemand anders had kunnen verhuren.
Ja, het is ook maar een typisch doorgangshotel op een industrieterrein waar alleen passanten komen, dus geen reden om aan een goede reputatie te werken.

Dag 16, Zondag 11 Juni: Saint-Geosmes -> Bourg-Sainte-Marie (90 km)

(Thema: De Bron van de Maas)

Vanochtend fiets ik nog een klein stukje over de Benjaminseroute om in Langres af te slaan naar het centrum. Ik wil het treintje op gaan zoeken dat ik in 1986 heb gefotografeerd op doortocht door Langres toen Hanneke en ik op weg waren naar een gehuurd appartement in Vence. Dat treintje wordt ook wel de Crémaillère genoemd. Het overbrugde een hoogte van 132 meter, maar is in 1971 buiten bedrijf gesteld.

De Crémaillère in Langres (1887-1971)

Om na Langres de fietstocht te kunnen vervolgen moet ik eerst behoorlijk steil afdalen. Langres ligt dus kennelijk nog een stuk hoger dan het z.g. plateau van Langres waar de Maas ontspringt. Ik fiets nu niet over fietspaden, maar wel over hele rustige wegen, die overigens nog behoorlijk heuvelachtig zijn. Mijn doel voor vandaag is de bron van de Maas in de buurt van Le Châtelet-sur-Meuse. Het is weer een zinderend hete dag, maar daar ben ik inmiddels wel aan gewend. De route die ik nu volg is door Osmand berekend en dat betekent dat er nog wel eens een stuk onverharde weg in kan zitten, ondaks het feit dat ik dat bij de instellingen van Osmand niet heb aangevinkt. Bij de kruising van de D52 naar de D278 fiets ik verkeerd, maar dat kan ik weer corrigeren. Om mijn navigatiesysteem (Osmand op een smartphone) te kunnen raadplegen moet ik steeds stoppen voor een plaats in de schaduw.
Daarna ga ik via een omweg over Avrecourt richting Le Châtelet-sur-Meuse.
De weg naar de bron van de Maas is opgebroken zodat ik besluit om dan maar te voet verder te gaan. Dit is een afstand van 600 meter naar het monument bij de bron.

De Bron van de Maas in Le Châtelet-sur-Meuse (klik Hier voor video)

Hier kan ik in ieder geval uitgebreid lunchen bij een tafel met bankjes.
Daarna ga ik door naar camping l’Hirondelle waar ik een huisje van 25 m2 heb gehuurd. Het is chalet “Le chant du cocq”. Het kost maar 50 Euro, dus veel eisen kun je er niet aan stellen. Er is wel een koelkast, een ruime tafel, maar het bed is te kort, zodat ik mijn benen alleen diagonaal kwijt kan. Ik kan bij de receptie aan een tafel buiten, een heerlijke pizza met bier eten. Alleen het bestek was nogal buigzaam. Verder is er niet veel te doen, want de camping is bijna uitgestorven.

Mijn onderkomen in chalet “De zang van de haan”

Interieur van “Le Chant du Cocq” (25 m2)

Dag 17, Maandag 12 juni: Bourg-Sainte-Marie ->Houdelaincourt (80 km)

(Thema: Omweg langs windmolens)

Ik wil afscheid van de receptioniste nemen, maar ze is plotseling verdwenen om het chalet te kunnen inspecteren. Ik heb het netjes achtergelaten, dus ik heb geen zin om daar op te wachten en vertrek. Ik heb overigens wel weer een probleem gehad om geschikte accommodatie te vinden. Ik moet nu afwijken van de richting die ik uit wil fietsen, omdat er anders niets is via Booking. Ik ga in ieder geval wel via Neufchateau, dat is niet zo ver weg en daar kan ik boodschappen doen bij de Aldi.
Een tegenvaller kom ik wel tegen bij het dorpje Gonaincourt. Ik moet daar 2 km lopen over steenslag langs een ongebruikte spoorlijn. Aan het eind van dit stuk blijkt dat ik in dit geval wel goed gegaan ben, want een richtingaanwijzer geeft dit aan.

Hier verlaat ik de steenslag langs de spoorlijn; ik volg richting Nord

Na veel steile afdalingen en klimmen kom ik uiteindelijk in Neufchateau aan. Ik had besloten om voor de verandering eens naar een Aldi te gaan. Dit blijkt echter een desastreuze en trieste onderneming te zijn. In dit grote complex zijn geen klanten, de parkeerplaats is leeg op drie auto’s na. In de gangen liggen half geopende dozen, er is geen personeel en de broodschappen zijn leeg.
Ik heb zelden een dermate trieste aanblik meegemaakt. Het enige personeelslid is de cassière, die zich waarschijnlijk ook afvraagt wat ze hier nog doet. Buiten komend zie ik aan de overkant van de weg een Intermarché en een Lidl.

De Maas bij Neufchateau

Bij het verlaten van Neufchateau slaag ik er weer in om te verdwalen, zodat ik via wegwerkzaamheden bijna in Coussey terecht kom. Bij Chermisey kruis ik de Benjaminse-route, neem ik een verkeerde afslag en moet ik over een hoogvlakte met windmolens. Het is weer een grote en moeilijke omweg, maar zo zie je nog eens wat.

Omweg langs een windmolenpark op een hoogvlakte bij Chermisey

In Gondrecourt-le-chateau doe ik boodschappen bij een Casino en omstreeks 16.00 uur ben ik op het adres van mijn accommodatie “La maison du Canal”. Die gaat pas om 17.00 uur open dus drink ik wat bier aan de overkant bij “Hotel-restaurant du Canal”.
Om 17.00 is de gastheer van “La maison du Canal” inderdaad aanwezig. Mijn fiets kan in de garage en ik krijg een grote kamer met krakende vloer op de eerste verdieping.

Dag 18, Dinsdag 13 juni: Houdelaincourt -> Lacroix-sur-Meuse

(Thema: Terug naar de Maas)

Ik ben gisteren nogal afgeweken van de richting die ik langs de Maas op had gemoeten, dus ik wil nu weer terug naar de Maas. De kortste afstand is naar Vaucouleurs waar ik 3 jaar geleden gelogeerd heb in hotel de l’Or. Mijn gastheer vertelt me dat dit hotel 2 jaar geleden is opgeheven, hetgeen me niet verbaast. Een mooie route langs het “Canal du Marne aux Rhin-Ouest” wordt door hem aanbevolen omdat je daar langs kunt fietsen. Dat laatste geloof ik niet onmiddellijk maar toch lijkt die route me wel fraai. Ik kom dan bij Issey weer bij de Maas.

Een Fries schip gaat door sluis in het Marne-Rijn kanaal (Klik Hier voor video)

Onderweg ontmoet ik nog een van de weinige schepen die het kanaal nog gebruiken. Dit schip vaart terug naar Friesland over de Maas. Voor 150 Euro per maand mag je alle sluizen in Frankrijk gebruiken met een maximum van 450 Euro voor het hele jaar. Over een prachtig aangelegde weg fiets ik langs het kanaal richting de Maas.

(Klik Hier voor video)

In Sorcy-Saint-Martin kom ik weer bij de Maas. Ik ga naar de bakker en maak een foto van dit grappige geveltje van een epicerie aan de overkant.

Leuke gevel tegenover de bakker in Sorcy-Saint-Martin

Bij Commercy is een stuk van de Maas gekanaliseerd en fiets ik over een smal schaduwrijk fietspad. In Brasseite vind ik langs de Maas in de schaduw een mooie lunchplek. Daar eet ik ook mijn pain-lorraine van de boulangerie. Het doet denken aan de smaak van een Brabants worstenbroodje.

Mooie picknickplek in Brasseite

De pain-lorraine bevalt me niet zo

Als ik later door Saint-Mihiel moet heeft Osmand mijn route over een hoge heuvel gevoerd, terwijl dat ook veel lager en korter zou kunnen. Het is me niet duidelijk waarom dit zo is. Overigens heb ik 3 jaar geleden deze zware omweg in omgekeerde richting ook gefietst, maar ik kan het me niet als zodanig herinneren.
Spoedig kom ik in Bannoncourt, langs mooie plekken waar de weg over de Maas gaat. De TGV naar Straatsburg is duidelijk zichtbaar in het landschap. Aangekomen in Lacroix-sur-Meuse kost het me veel moeite om het adres van mijn gereserveerde appartement te vinden. Dit komt, hoe dom, omdat ik nummer 16 aan de kant van de weg met oneven nummers probeer te vinden. Een door mij opgeschrikte bewoonster legt mij uit waar ik de Gite des Agapanthes aan de overkant kan vinden.
Ik had via een bericht in Booking de code van een sleutelkastje ontvangen en ik kan op mijn gemak het zeer riante pand betreden.

Links is de Gite des Agapanthes, volledig tot mijn beschikking

Ik ben heerlijk vroeg, zodat ik wat onderhoud aan de fiets kan gaan doen. Ik smeer de ketting en controleer de banden en de remmen. Daarna wandel ik naar het centrum van het dorp, waar zich een drukke doorgaande weg bevindt en een kerk waar een man buiten in de schaduw zit. Omdat er geen café’s zijn, biedt deze man mij een biertje aan uit zijn huis aan de overkant van de weg.

Dag 19, Woensdag 14 juni: Lacroix-sur-Meuse -> Dun-sur-Meuse (54 km)

(Thema: Rampdag Nr.3)

Onderweg herken ik zowaar het bankje bij de begraafplaats in Tilly-sur-Meuse waar ik 3 jaar geleden ook even heb gerust. Opvallend hoe verschillend de ervaring met dit landschap nu is, vergeleken met destijds.
Toen heb ik overigens ook grote problemen gehad om Verdun (in andere richting) te passeren vanwege een afgesloten fietspad. Ik ben benieuwd hoe dat er nu uitziet.

Dit was 3 jaar geleden afgesloten, nu kun je er (moeizaam) onderdoor

Ik fiets deze keer de stad in en kan langs de citadel fietsen Daar staan o.a. grote standbeelden opgesteld van Franse legerofficieren uit de 1e Wereldoorlog. Ik wil weer verder langs de Maas naar het noorden, maar het kost me de grootste moeite om bij het fietspad te komen dat ik vanaf een drukke weg beneden me zie liggen. Nadat dit via een klein paadje toch gelukt is, ontdek ik langs de Maas aan het parc Japiot een mooi bankje in de schaduw.

Mooie lunchplek langs de Maas in het Parc Japiot in Verdun

Mijn lunch is alweer goed geregeld. Ik heb ruim de tijd, dus het vervolg van de route is veelbelovend. Ik volg de route naar het noorden over een fietspad langs het Canal de la Meuse, richting Dun-sur-Meuse.

(Klik Hier voor video langs Canal de la Meuse voorbij Verdun)

In Vacherauville steek ik de Maas over, maar neem dan niet het fietspad maar een geitepaadje dat daar links van loopt. Dit pad wordt steeds maar smaller en dichtbegroeider totdat ik zelfs lopend niet meer verder kan. Ik zal terug moeten lopen om weer een begaanbaar fietspad te kunnen vinden. Ondertussen zijn mijn gedachten bij een avontuur van wereldfietser Frsank van Rijn die ooit in Afrika over een pad moest fietsen dat bezaaid was met stekelige vruchten. Deze vruchten slaagden er in om zijn buitenband dermate te perforeren, dat hij continu met lekke banden te maken had. Ik zit nu vast in de struiken en wordt geconfronteerd met hetzelfde schrikbeeld van een ernstig beschadigde buitenband.
Wat nu ? Plots hoor ik een stemgeluid en realiseer ik me dat het fietspad vlakbij maar iets hoger ligt. Met veel moeite weet ik fiets en bagage 2 meter hoger op het fietspad te krijgen. Nadat de bagage weer op de fiets zit, kan ik weer verder. Helaas hoor ik na 5 minuten een gesis en blijkt dat mijn achterband is leeggelopen.
Ik ben er van overtuigd dat dit komt omdat de band vol zit met stekelachtige doornen en dat het plakken derhalve niet zal lukken. Toch onderneem ik een poging door de fiets op zijn kop te zetten en de binnenband van het achterwiel er uit te halen. Wonder boven wonder ontdek ik snel een gaatje in de binnenband, maar ik ga er van uit dat dit een van de vele gaten is.
Gehaast weet ik het gat te plakken met behulp van een oud tubetje solutie en een mooie plakker. Omdat mijn powerbank in de stuurtas niet goed functioneerde heb ik de accu van de elektrische fietspomp hiervoor gebruikt, hetgeen tot gevolg heeft dat deze accu nu leeg is. Ik zit nu zonder fietspomp en kan nog niet verder.
Een behulpzame fietser helpt me, door met zijn handpomp mijn band op te pompen. Daarna duurt het 5 minuten en is de band weer leeg. Ik denk dat dit komt door de vele andere lekken in de fietsband.
Ik geef de moed op en ga lopend verder naar de “bewoonde wereld”, hetgeen een sluis is bij de D214. Vervolgens bel ik de chambre d’hôte in Dun-sur-Meuse. Ik heb het geluk dat ik deze mensen ken van 3 jaar geleden. Joost zal er aan komen om me op te halen. Als hij er een uur later is, herken ik hem inderdaad. De fiets gaat op een simpele bevestiging achter op de auto en 30 km later zijn we in Dun-sur-Meuse.

Bij de sluis in de D123 heeft Joost me opgehaald

Ik ben echter van verre gerustgesteld omdat ik denk dat ik een nieuwe buitenband nodig heb. Wel heb ik nu tijd om met behulp van een emmer water en een fietspomp mijn binnenband te repareren.
Het blijkt dat de door mij uitgevoerde reparatie niet goed is uitgevoerd want ik de band is lek bij de plakker. Plakker over plakker is niet erg aantrekkelijk, maar gelukkig kan ik de plakker er heel gemakkelijk van aftrekken. Er is ook een Belg als gast (Bob) die me adviseert om vooral de solutie goed te laten drogen alvorens de plakker er op te doen. Ik ga goed schuren, breek een nieuwe tube solutie aan en gebruik ook een hele goede plakker, dus hier kan niets meer fout gaan. Nu maar alles monteren, hard oppompen en wachten tot de volgende ochtend of het houdt. Als dit niet werkt zal ik toch met de trein verder moeten. In Dun-sur-Meuse is immers geen fietsenmaker.

Liesbeth, Simone, Joost – Bob, Liesbeth, Simone aan het ontbijt

’s Avonds wordt het heel laat aan de eettafel op het terras, met de twee Belgen en nog een motorrijder die laat is komen opduiken.

Dag 20, Donderdag 15 juni: Dun-sur-Meuse -> Monthermé (105 km)

(Thema: Een onzeker vertrek)

Het passeren van Sedan gaat er dusdanig omheen dat er niets van de stad te merken is. Het is heel warm, maar het valt niet mee om een schaduwplek te vinden voor de lunch. In Donchery doe ik boodschappen en uiteindelijk moet ik staand langs de “Voie verte des Ardennes” onder een grote boom gaan lunchen. Ik weet dat Jos in Monthermé aan het verbouwen is, dus ik wil daar niet vroeg arriveren. Derhalve drink ik eerst nog bier op een terras in Chateau Regnault.
Aankomend bij Jos, blijkt hij inderdaad wat gespannen. Ik heb nu een aparte kamer, die vreselijk is ingericht. Ik moet zelf het bed opmaken, hetgeen prima is, tenslotte is dit een “Vrienden op de fiets” locatie. Veel bier is er helaas ook niet

Gastenkamer bij Jos in Monthermé; barkruk en spiegel naast de wasbak

Jos is nu bezig met het verbouwen van een bijgebouw.

Het dak loopt hier aan de verkeerde kant naar beneden

Ja, je wordt niet vrolijk als je ziet wat voor werk er allemaal nog te verrichten valt voor Jos. Ik kan me niet voorstellen dat hier ooit nog iets moois tot stand gebracht zal worden. Ik eet wat op de kamer luister naar muziek en ga slapen zonder de lakens te gebruiken.

Dag 21, Vrijdag 16 juni: Monthermé -> Namen (118 km)

(Thema: Een zware dag)

Het passeren van de trein door Deville is hier te zien (Klik Hier voor video)

Er ligt voor vandaag een behoorlijk grote afstand in het verschiet. Ik heb de overnachting bij Annie Fernandez in Namen geboekt. Ik kan niet voor 17.00 uur aankomen, dus ik kan rustig aan doen. Ook nu volg ik de Benjaminseroute die hier gelijk is aan de Maasroute. ’s Ochtends is heerst er ook nu weer een geweldige sfeer met rust, mooie uitzichten en mooie belichting. In Ham-sur-Meuse vergeet ik om een grote meander van de Maas af te snijden en kom ik zelfs pal langs een kernenergiecentrale. In Givet aangekomen kost het me de grootste moeite om een winkel te vinden en verdwaal ik ook weer als ik de Maasroute zoek naar Namen. Het gevolg is dat ik veel te lang over een drukke B-weg moet fietsen. Aan het eind van de middag ben ik behoorlijk moe geworden, ik had liever een wat kortere afstand gehad. In Namen staat Annie Fernandez me al bij haar garage op te wachten.
Ik betaal gelijk, neem een douche en wandel naar het centrum van Namen voor een pizza. Dit lukt niet, maar ik kan wel bij een Thais restaurant wat eten onder het genot van Chinees bier, dat smaakt naar pils.

In Namen eindelijk weer wat frites met sla gegeten (Klik Hier voor video)

Het blijkt in het oude centrum van Namen enorm druk te zijn met mensen die op terrassen gaan zitten eten en drinken. Het aantal terrassen is overstelpend te noemen.

Dag 22, Zaterdag 17 juni: Namen naar Maastricht (95 km)

(Thema: Ellendig fietsen in België)

Via slechte grote wegen en gevaarlijke kleine weggetjes bereik ik Maastricht omstreeks 15.00 uur, zodat ik de trein van 15.41 uur naar Baarn kan nemen. Er komen nog twee fietsers met veel bagage bij, zodat ik een fietstas van mijn fiets moet halen om voldoende ruimte te scheppen. Het verwijderen van fietstassen is overigens sowieso verplicht in de trein. We moeten er alledrie in Utrecht pas uit, dus dat gaat prima. De overstap in Utrecht voor de trein naar Baarn via Amersfoort gaat vlekkeloos. Een overstaptijd van 12 minuten in Utrecht blijkt ruim voldoende te zijn. Om 18.30 uur ben ik al in Baarn, dus dit was een prima treinreis. Ik fiets gelijk door naar Boudien in de Teding van Berkhoutstraat waar Hanneke en George ook zijn. Wat biertjes en wat eten zorgen ervoor dat ik snel weer ge-acclimatiseerd ben.
Ten slotte brengen we George nog naar het station Baarn, zodat hij op tijd in Castricum kan zijn.

Hanneke, George en Boudien aan de Teding van Berkhoutstraat

Het is niet zo bijzonder, maar voor mij toch wel wat sentimenteel, dat een avontuurlijke periode van 22 dagen weer zo snel voorbij is.
Als ik niet zelf alle overnachtingen zou hoeven te boeken, is het erg aantrekkelijk om binnenkort weer op de fiets te vertrekken, maar dan de route Eindhoven naar Barcelona van Benjaminse. Wellicht een idee voor het voorjaar 2024.

(Start van fietstocht Voie Bleue: Klik Hier)