Fietstocht Voie Bleue 2023

Inleiding

Op de fietsvakantiebeurs in februari 2023 in de Jaarbeurs in Utrecht werd ik opmerkzaam gemaakt op een fietsroute door Frankrijk waar ik nog niet van gehoord had. Het betreft de Voie Bleue die voornamelijk langs rivieren en kanalen in Frankrijk voert. De route begint in Apach vlak bij het drielandenpunt Duitsland-België-Luxemburg (Schengen) langs de rivier de Moezel. Het eindpunt is de stad Lyon, waar de Saône in de Rhone vloeit. De route wordt ook wel “Moselle-Saône à vélo” genoemd. De lengte van deze fietsroute bedraagt ongeveer 700 km.
Het leek me een goed idee om deze route in de maand juni te gaan fietsen. Ik kan dat alleen doen, maar samen met andere mensen is weer een andere ervaring, dus heb ik vanaf maart 2023 geadverteerd op het forum “Reisgenoten” van de website “Wereldfietsers”. Deze advertentie is meer dan 641 keer bekeken maar heeft in geen enkele reactie geresulteerd. Vanwege de door mij gelezen reacties op door anderen op dit forum geplaatste advertenties, had ik al niet veel succes verwacht, maar geen enkele reactie vind ik toch wel bijzonder.
Het doel van mijn fietstocht is om in 10 dagen via de Voie Bleue naar Lyon te fietsen. De terugweg naar Nederland heb ik nog niet duidelijk in beeld maar dat zou 100 km oostelijker of westelijker, ook in 10 dagen, moeten plaats vinden. Zo gezegd zo gedaan.
Zaterdag 27 juni om 7.00 uur sta ik klaar om naar het station in Baarn te fietsen voor de trein naar Maastricht, het begin van mijn fietstocht.

Vertrek uit Baarn met Hanneke’s elektrische fiets (Klik Hier voor video)

De keuze voor een elektrische fiets is niet vanzelfsprekend, omdat een dergelijke fiets weliswaar de te verrichten fietsinspanning verlaagt, maar ook nadelen heeft t.a.v. gewicht en betrouwbaarheid. Veel bagage heb ik niet nodig, in mijn linker fietstas wat kleding en in mijn rechterfietstas voldoende eten en drinken voor 2 dagen. Vanwege het te verwachten mooie weer zou zelfs één fietstas en een stuurtas voldoende kunnen zijn, omdat er genoeg mogelijkheden zijn om onderweg wat kleding te wassen.

Fiets in de trein naar Maastricht, samen met een onbekende racefiets

Gazelle Vento op het Vrijthof omstreeks 9.30 uur

Het vervoermiddel dat ik gebruikte was deze keer niet mijn eigen Koga randonneur, maar een geleende Gazelle e-bike model Vento uit 2018 met een 500 Wh accu. Het gebruik van deze e-bike heeft er voor gezorgd dat ik met gemak 100 km per dag kon afleggen. Met mijn Koga randonneur zou dit beperkt gebleven zijn tot 70 á 80 km per dag.

Omdat ik voor de overnachtingen gebruik maakte van het hotelaanbod van de boekingsorganisatie “Booking.com” had ik zeer weinig bagage bij me. In wezen volstaan dan een achtertas voor de kleding, een stuurtas voor waardevolle spullen en een reparatietasje. Omdat ik altijd veel eten en drinken met me mee neem, had ik een tweede achtertas op de fiets, die alleen voor dit doel gebruikt wordt.

De voorbereiding

Woonachtig zijnde in Baarn, zou ik ook nog een groot deel van de fietstocht door Nederland moeten afleggen, iets waar ik in dit geval geen zin in had. Een voor de hand liggend ander startpunt is dan Heerlen of Maastricht. Heerlen is dan interessant, omdat er in Aken de aansluiting op de Vennbahn gevonden kan worden. Deze is mij echter al ruimschoots bekend, reden om deze keer voor Maastricht te kiezen. Vervolgens heb ik gekozen voor 3 reisdagen naar het beginpunt van de Voie Bleue. Dit was nog een behoorlijk gepuzzel, want ik wilde, vanwege slechte ervaringen met de Luxemburgse bevolking, niet door Luxemburg fietsen.
Dus ten oosten of ten westen er omheen. Ook België is geen prettig fietsland, omdat de wegen voor fietsers erg slecht zijn. Uiteindelijk heb ik gekozen om via de Eifel naar het zuiden te fietsen, dus ten oosten van Luxemburg. Dit is een beslissing geweest, waarvan ik achteraf kan zeggen dat dit zeer goed is geweest. De eerste dag heb ik in Robertville (België) overnacht, de 2e dag in Mettendorf (Duitsland) in de Süd-Eifel en de 3e dag in Noord-Frankijk, dicht bij het startpunt van de Voie Bleue.

Dag 1, Zaterdag 27 mei: Maastricht -> Robertville (60 km)

(Thema: De Great Escape)

Als deelnemer aan de organisatie “Vrienden op de fiets” is het aantrekkelijk om gebruik te maken van de overnachtingsadressen die door deze organisatie worden aangeboden. Ook deze adressen maakten deel uit van het gepuzzel voor een route naar Schengen, maar helaas waren er geen geschikte overnachtingsadressen beschikbaar.Ik heb uiteindelijk gekozen voor een hotel in Robertville op 60 km van Maastricht. Ik heb de trein Baarn-Maastricht genomen van 7.00 uur en was om 9.30 uur op het station van Maastricht.
Voor een afstand van 60 km heb je heel veel tijd over en ik heb daarom op zaterdagochtend in Maastricht eerst nog maar wat door de stad gefietst. Vervolgens kan ik het toch niet laten om via Eijsden verder naar het zuiden te fietsen in plaats van direct naar het zuid-oosten.
Eijsden is me bekend, vanwege een fietstocht in 2020, toen ik in hotel “Le Bonheur” heb gelogeerd. Van Eijsden ga ik door naar Mesch en daar de grens over.
Vlak voor Mesch zet ik mijn fiets tegen een heg aan om wat water te drinken. Omdat ik daar nu toch stil sta, denk ik dat ik nog wel kan proberen om wat te plassen. Dat was geen succes want er kwam bijna niets uit. Terwijl ik daar sta “te pissen” komt er een tractor van de overkant van de weg mijn kant op gereden om zich te beklagen over het feit dat ik tegen zijn heg sta te pissen. Principiële discussies ga ik meestal niet uit de weg, maar dit ging me toch wat te ver. Ik heb de man gezegd dat ik niet hoop dat hij representatief is voor de gemiddelde Limburger, want dat Limburg anders toch wel een naar volkje is.
Boerenblokkades met miljoenenschades en vernietiging van de natuur door boeren heb ik gelukkig niet genoemd, want dat wordt een uitzichtloos gesprek. Dit gedrag verwacht je in elk geval wel in Luxemburg, een land dat ik angstvallig probeer te vermijden.
Achteraf kon ik uitzoeken dat de plek des onheils de Pisartweg in Eijsden geweest is, dus eigenlijk wel toepasselijk.
Verder was het een prachtige fietsdag met voor Belgische begrippen goede wegen, een stukje van 6 km over Ravel 38 tot Clermont, langs de Baraque Michel voor een groot glas bier en over de Signal de Botrange op 694 meter hoogte. Ook kom ik door Sourbrodt, maar ik kom niet langs het bekende station aan de Vennbahn; dat ligt een stuk lager.

Wees hoffelijk naar elkaar en gebruik je fietsbel

Ravel 38 is onderdeel van Euroveloroute nr. 3 (Klik Hier voor video)

Bij Clermont zal ik de Ravel 38 moeten verlaten

Signal de Botrange (Hoogste punt van België, 694 m)

Receptie van hotel Dry les Courties in Robertville

Hotel Dry les Courtis

Aangekomen in Robertville kost het niet veel moeite om hotel “Dry les Courtis” te vinden. De entree ziet er nogal onverzorgd uit maar de uitbater is vriendelijk. Direct betalen (€ 65) en de fiets kan in de garage en ik krijg een eenvoudige kamer met een eenpersoonsbed toegewezen.

Daarna maar even het dorp in om wat te eten bij “Chez Phil”. De uitbater van het hotel had hier voor mij gereserveerd om 19.00 uur. Dat reserveren wordt tegenwoordig overal normaal gevonden, maar zal ik zelf niet zo gauw doen. Dat het voor overnachtingsadressen noodzakelijk is geworden is al erg genoeg, maar voor restaurants vind ik het toch niet normaal. Ik heb altijd eten en drinken bij me dus ook zonder restaurant red ik me prima. Bij “Chez Phil” bleek reserveren niet nodig geweest te zijn, want er was slechts één tafel door twee mensen bezet.

Dag 2, Zondag 28 mei: Robertville -> Mettendorf (81 km)

(Thema: Mooie Eifeltocht)

Ik volg de route die door mijn navigatieprogramma Osmand is berekend en kom na Waimes weer op een Ravel route terecht. Het is Ravel L48 en het duurt enige tijd voor ik besef, dat ik op de Vennbahn naar Sankt-Vith ben aangeland. Vreemd dat ik dat niet direct in de gaten had, maar het toont ook aan hoe de perceptie van een route afhangt van de rijrichting en de tijd van de dag. Hier fiets ik weer over een prachtig traject van14 km.

De bloemenfiets bij de “zelfpluktuin” voor Sankt-Vith (Klik Hier voor video)

Interessant is dat ik bij de, bij mij welbekende “zelfpluktuin”, in gesprek raak met een Duitse fietser die met nog 3 fietsvrienden van Ettelbrück naar Trois-Vierges is gebracht door het Luxemburgse openbaar vervoer. Omdat het openbaar vervoer in Luxemburg sinds het jaar 2020 gratis is, hoefden ze hier niets voor te betalen.
Na Sankt-Vith gaat de Vennbahn naar het zuidwesten richting Trois-Vierges in Luxemburg. Ik moet echter naar het zuidoosten richting Mettendorf, waardoor ik enkele pittige heuvels in de Eifel moet passeren. Na Winterspelt klim ik naar een heuveltop met veel windmolens, tot aan het plaatsje Arzfeld.

Terugblik naar heuvel bij Arzfeld (Klik Hier voor video)

Vanaf Engelsdorf voert de route langs het riviertje de Enz. Over landweggetjes en fietspaden langs riviertjes bereik ik omstreeks 17.00 uur hotel Fronhof in Mettendorf. Het personeel is vrolijk, ik betrek mijn kamer en ga aan het bier op het terras voor het hotel. ’s Avonds eet ik hausgemachte ravioli in de Biergarten achter het hotel.
Ik klets nog even met een Zwitser die naar de ijshockeykampioenschappen op tv gaat kijken. Hetzelfde fietsende stel dat ik zag in het hotel in Robertville is hier ook neergestreken.

Jan in de Biergarten van hotel Fronhof

De Biergarten van hotel Fronhof in Mettendorf

Hausgemachte ravioli met sla; de sla is prima, de ravioli verrassend

Al met al is dit een goed hotel-restaurant met nette kamers, goede bediening en een veilige ruimte om fietsen op te slaan.

Ongebruikt deel van het restaurant blijkt goed voor de fietsen

Dag 3, Maandag 29 mei: Mettendorf -> Sentzig (104 km)

(Thema: Lelijk Luxemburg)

Dit gebied is me aardig bekend omdat ik in 2019 de Nims-Radweg heb gefietst van Irrel naar Prüm en omdat ik in Prümzurlay met Hanneke, Harry en Conny in 2021 hier een 4-daagse wandelvakantie heb gehad. Het begint er op te lijken dat ik me in de Eifel aardig thuis ben gaan voelen.
Diverse restaurants en het hotel in Prümzurlay zijn goed herkenbaar en na wat foto’s gemaakt te hebben fiets ik weer verder.

“Ons” hotel van wandelvakantie met Harry en Conny 2021

Bij Minden mondt het riviertje de Prüm in de rivier de Sûre (Sauer). De Sûre zal ik volgen totdat deze bij Wasserbillig in de Moezel uitmondt.

Bij Wasserbillig stroomt de Sûre in de Moezel (Klik Hier voor video)

Na Godendorf kom ik in de Raininger tunnel terecht, die ik echter weer terug moet fietsen omdat ik eerder naar de Luxemburgse kant van de Sûre had moeten oversteken. Vanaf nu is het fietsen niet erg prettig te noemen omdat het fietspad voor een groot deel langs een drukke verkeersweg loopt. Het is maandag 2e Pinksterdag en daardoor ook erg druk met toeristische activiteiten. Opvallend zijn ook de typisch Luxemburgse recreatieparken langs de kant van de weg.
Na Wasserbillig moet ik langs de Moezel fietsen, hetgeen ook hier geen pretje is vanwege de enorme drukte aan mensen en auto’s. Vlak voor Schengen in de plaats Remich is er naar schatting over een lengte van 8 kilometer niets anders dan parken, vertier, kramen, parkeerplaatsen, muziek, eettentjes, auto’s, wandelboulevards, enz. Het is duidelijk dat er niet veel nodig is om mensen te laten genieten. Schengen heeft een EU-museum.
Hoewel ik voor mijn overnachtingsadres aan de goede kant van de Moezel ben, moet ik toch een grote brug over de Moezel oversteken omdat de Voie Bleue aan de rechteroever begint bij een voormalig treinstation in Apach. Helaas ontdek ik dat te laat waardoor ik een afstand van 10 km (5 km heen en 5 km terug) extra moet fietsen.

Eerste bordje Voie Bleue na de brug over de Moezel (rechteroever)

Voormalig treinstation in Apach markeert het begin van de Voie Bleue

Mijn logeeradres ligt aan de linkeroever van de Moezel dus ik moet in Sierck-les-bains weer een brug over. Ik vertrouw volledig op de navigatie die door Osmand wordt aangegeven, maar dat gaat vlak voor Sentzig toch behoorlijk verkeerd. Ik kom op dermate slechte en onverharde weggetjes terecht dat ik zelfs gedwongen wordt om enkele kilometers te lopen.

Jan aan de pizza in Chambre d’hôtes Le Clos du Verger te Sentzig

Tegen zessen weet ik dan toch, duidelijk herkenbaar de voor mij bekende Chambre d’hôtes te bereiken. De gastvrouw Nadine is nog duidelijk herkenbaar van 3 jaar geleden, maar mij herkent ze vanzelfsprekend niet meer. Er zijn zojuist ook twee Duitse toeristen aangekomen. Nadine is bereid om pizza te bestellen, maar dat valt niet mee omdat op deze dag veel bedrijven gesloten zijn. Uiteindelijk lukt het om een pizzeria uit Thionville het een en ander te laten bezorgen. Ik bestel verkeerd een pizza exotique (pizza Hawai) met een salade. De (maaltijd)salade blijkt veel te groot te zijn en ook niet lekker, maar gelukkig is er wel koud bier en smaakt de pizza redelijk.
Een van de Duitse dames vraagt aan me of ik een hekel aan ze heb. Waarschijnlijk omdat ik ze geen aandacht heb geschonken, dus in zekere zin wel een goede vraag omdat je meestal wel een praatje maakt met tafelgenoten. Wellicht omdat de fietstocht deze middag erg vervelend en lang was en een van de dames rookte en om andere redenen, was ik niet in de stemming voor een praatje. Nou ja, later bij het eten en het maken van foto’s wordt het ijs dan toch wel gebroken en vindt er wat conversatie plaats. O.a. dat ik de plaats Cluny zou moeten bezoeken, vanwege de prachtige abdij.

Dag 4, Dinsdag 30 mei: Sentzig -> Pont-à-Mousson (89 km)

(Thema: Grote Steden)

Ik moet nu eerst over voor mij bekende wegen de overkant van de Moezel zien te bereiken, want ik moet naar de rechteroever. Daar gaat het naar Yutz, de stad tegenover Thionville. Het is te verwachten dat het een onaangenaam traject zal zijn, omdat er industriegebieden liggen en drukke verkeerswegen. Toch valt het fietsen erg mee omdat er wel kleine weggetjes zijn en veilige oversteekplaatsen. Vrij snel na het verlaten van Yutz komt er een mooi vrijliggend fietspad langs de Moezel. Er zijn ook kanalen aangelegd parallel aan de Moezel, zodat er af en toe ook langs een kanaal gefietst wordt. De grote steden liggen aan de andere kant van de Moezel, dus tot aan Metz merk je daar niet veel van.

Fosse des remparts de Thionville in Yutz, met drijvende plantenbakken

Fietspad richting Metz vlak na Yutz; nu wordt het landelijk

Omweg vanwege de elektriciteitscentrale de la Max

In Metz dient zich de vraag aan of ik de binnenstad zal gaan bezoeken. Steden bezoek ik immers zelden en ik zal in dat geval de route moeten verlaten. Zo gedacht zo gedaan. Ik kom al spoedig langs een zeer imposante en hoge kerk, de garnizoenskerk. Daarna krijg ik zicht op de Temple Neuf, en verbaas ik me over de 3-voudig gelede bussen in de stad. Nog verder het centrum in, ontdek ik de enorme hoeveelheid terrassen die overvol zijn met mensen die daar zitten te eten en te drinken. Het komt niet bepaald authentiek over en lijkt me het beeld van de stad behoorlijk aan te tasten. Na een bezoek langs de kathedraal Saint-Étienne besluit ik de stad weer te verlaten.

Protestantse kerk Temple Neuf op eilandje in de Moezel in Metz

Place du Chambre, een van de vele terrassen in Metz (Klik Hier voor video)

Kathedraal Saint-Étienne in Metz

Het verlaten van Metz kost me erg veel moeite omdat ik op een verkeerde plaats de Moezel ben overgestoken. Na veel door nieuwbouwwijken gefietst te hebben en drukke wegen te hebben gebruikt, kom ik uiteindelijk toch waar ik zijn moet. Het is inmiddels een uur of half drie. In Jouy-aux-arches kom ik langs een voormalig aquaduct.

Jouy-aux-Arches, een voormalig aquaduct als verrassende aanblik

Richtingaanwijzer, nog 17 km naar Metz

Helaas maak ik even later een ernstige navigatiefout waardoor ik de route kwijt raak en ik noodgedwongen een uur lang over de nare D657 moet fietsen. Pas bij Pont-à-Mousson komt het via een industrieterrein weer goed. Daar besluit ik een overnachtingsadres te gaan zoeken via het toeristenbureau. Dit is helaas geen succes. Er zijn wat mensen voor me die enorm veel tijd vragen en als ik eindelijk aan de beurt ben blijkt dat zij geen B&B’s hebben. De hotels zijn dezelfde als op de website van Booking. Reserveren van een hotel lukt ze ook al niet, dus ik sta even later onverrichterzake weer buiten. Ook op de plattegrond weten ze niet de lokaties van de hotels aan te kruisen. Inmiddels is het al een uur of 5 en ik heb nog niets. Op goed geluk fiets ik door de stad naar het westen waar zo ongeveer het “Hotel du Parc” moet zijn. Daar aangekomen staan er nog veel fietsers klaar om in te checken bij een zeer kalme en vrolijke eigenaresse, Delphine Leboeuf.
Na geduldig afwachten tot de andere fietsers geholpen zijn, heeft ze een kamer (€103) voor me. Ik kan mijn fiets afladen en mijn kamer (chipkaart) betrekken. De fiets kan ergens naast een schuur in de grote tuin geparkeerd worden. De kamer is groot en schoon, maar niet bijzonder gezellig ingericht. Eten doe ik nu op de kamer. Geen bier deze keer.

Toch nog een slaapplaats gevonden in Hotel du Parc (Pont-à-Mousson)

Het hotel du Parc is in 2022 opgeleverd onder leiding van een jonge vrouw, Delphine Leboeuf.
Het oogt intern nog wat eenvoudig maar is wel schoon en netjes.

Dag 5, Woensdag 31 mei: Pont-à-Mousson -> Crévéchamps (70 km)

(Thema: Verzengende hitte langs kanalen)

Na een goed ontbijt met vers geperst sinaasappelsap en een eitje “oeuf-cocq” kan ik mijn spullen op de zeer eenvoudige kamer bijeenpakken en op de fiets die buiten naast een schuur staat, opladen..

Delphine le Boeuf, eigenaar van hotel du Parc (Internetfoto)

Delphine maakt een foto van me vlak voor mijn vertrek

Na het maken van wat foto’s van mij met de fiets door Delphine, vertrek ik richting Nancy. Ik nodig Delphine uit om mij in Baarn te komen bezoeken, mits zij dit op de fiets gaat doen.

Centrum Pont-à-Mousson

De meanders van de Moezel worden vandaag halfweg gevolgd. 25 km ten zuiden van Pont-à-Mousson wordt de Moezel verlaten en wordt de rivier de Meurthe gevolgd.

(Klik Hier voor video van stukje fietspad van Pont-à-Mousson naar Nancy)

De geplande afstand voor vandaag is niet groot, dus heb ik ruim de tijd om de binnenstad van Nancy te bezoeken.
Het eerste wat me opvalt in Nancy is dat er her en der wat bedelaars op straat zitten, iets wat me in Metz niet is opgevallen. Wellicht is daar in Metz ook geen plaats voor, vanwege de vele terrassen. Ik kom op de Place Carnot terecht, een groot plein met een gedenkzuil. Nancy is beroemd om zijn Stanislasplein en ik zie dit plein daar voor aan. Dat is fout gedacht en helaas mis ik hierdoor de aanblik van dit beroemde plein in Nancy. Wellicht een reden om Nancy nogmaals te bezoeken als ik in de buurt ben.

Zuil op de Place Carnot in Nancy

Rue Saint-Jean in Nancy, een zeer grote en drukke winkelstraat

Kathedraal Notre Dame de Annunciation in de Rue Saint-Georges

Het verlaten van Nancy is eenvoudiger dan datgene wat ik in Metz heb meegemaakt. De oever van de Meurthe is snel gevonden en ik maak wat foto’s bij sluis nr.12 in het het Canal de Jonction. Iets zuidelijker gaat de fietsroute weer langs de Moezel. Het blijkt nu dat de Moezel westelijk via Toul om Nancy heen gaat in plaats van er doorheen te stromen.

Sluis bij Nancy in het Canal de Jonction (Voies Navigables de France)

Typische geautomatiseerde sluis in het Canal des Vosges

Chambres d”hôtes in Crévéchamps met cameratoezicht op afstand

Crévéchamps is daarna niet zo ver meer. Een vlotte dame, genaamd Stephanie, komt net aanrijden nadat ik ben ge-arriveerd. Die aankomst is geen toeval, want ze heeft me op afstand via een camera zien aankomen. De schoenen moeten in principe uit maar voor mij geldt dat niet, omdat mijn schoenzolen schoon zijn. Er zijn al GR5 wandelaars ge-arriveerd die op eigen houtje hun kamer (mijn kamer ?) hebben gevonden. Gelukkig heeft ze koud bier (25 cl….), dus daar koop ik er wat flesjes van.
’s Avonds kan er meegegeten worden. De twee wandelaars die de GR5F lopen eten niet mee, maar wel een Belgische racefietser die ’s ochtends vroeg uit Arlon is vertrokken en morgen in de Vogezen moet zijn.
De GR5 van Hoek van Holland naar Nice is welbekend, maar van de GR5F heb ik nog nooit gehoord. Volgens de wandelaars volgt de GR5F meer lager gelegen gebieden en is daardoor minder vermoeiend dan de GR5. De vrouw heeft last van haar knieën gekregen.
Het verschil tussen een kamer met tuin en een kamer met terras, zoals op de Bookingwebsite vermeld, is me niet duidelijk geworden.

Dag 6, Donderdag 1 juni: Crévéchamps -> Fontenoy (100 km)

(Thema: Een ernstig ongeval)

Nu ik Metz en Nancy bezocht heb, ben ik van mening dat ik de derde grote stad langs de route, nl. Epinal, ook moet bezoeken.

Fietspad langs het Canal des Vosges

Fietspad langs het Canal des Vosges, rechterkant

De stad Charmes wordt gepasseerd zonder dat ik daar iets van merk, want die ligt verborgen aan de overkant van de Moezel. In Epinal kom ik helaas op een trottoirrand ten val omdat ik de hoek van mijn voorwiel niet scherp genoeg heb genomen. De fiets beschadigt enigszins, maar ik hoef alleen het stuur weer recht te zetten en de fiets doet het nog. Mijn onderarm en knie zijn behoorlijk geschaafd en bloeden. Wat nu te doen. Met betadine uit mijn fietsapotheek weet ik de wonden te ontsmetten, maar het bloedt nog wel steeds. Mijn spijkerbroek is bij de knie gescheurd, dus zittend op een bankje trek ik een andere korte broek aan.
Een voorbijkomende jonge vrouw en jongeman zien mij zitten en komen me te hulp. De vrouw volgt een veterinaire opleiding en oordeelt dat ik voor mijn knie een medische behandeling door een arts nodig heb. Ik rijd achter hen aan naar een medische post waar ik na een half uur wachten door een arts wordt behandeld. Dit kost € 25. Daarna door naar de apotheek voor een verzameling verbandmiddelen voor 10 dagen (€ 107). De grote tas met verbandmiddelen weet ik ondanks de afmetingen, toch in mijn fietstassen gepropt te krijgen. Hier komt het grote voordeel van weing bagage tot uiting.
Mijn angst dat ik in Epinal door de grote tijdvertraging, zou stranden zonder slaapplaats, blijkt ongegrond te zijn, want omstreeks 15.00 uur kan ik, goed medisch verbonden op arm en knie, weer op weg naar mijn overnachtingsadres in Fontenoy-le-Chateau.

Het vervolg van de route is goed te doen over een mooi fietspad langs het Canal des Vosges. Wat ik van Epinal gezien heb is niet veel bijzonders. Om het te verlaten ben ik weer verdwaald en heb ik alleen maar moderne wijken en drukke wegen gezien.
Helaas neem ik vlak voor Fontenoy-le Chateau toch weer een foute afslag en kom ik op de grote weg terecht. Veel van mijn foutieve navigatie is te wijten aan het feit dat het al fietsend niet mogelijk is om mijn scherm af te lezen. Door de felle zon oogt het scherm zwart en is het alleen af te lezen door een plekje te zoeken in de schaduw.
In Fontenoy-le-Chateau blijk ik een appartement gehuurd te hebben. De gastvrouw is een Nederlandse, genaamd Ina, die met een Engelsman, Alan, samenwoont.
De benedenetage van het huis staat mij ter beschikking. Ik kan 4 stuks 25 cl biertjes kopen en de vrouw heeft een pastasaus uit de vriezer gehaald, zodat ik met datgene wat in de keuken beschikbaar is, zelf een macaronimaaltijd kan maken. Het appartement ziet er nogal gedateerd uit maar is wel ruim en van alle gemakken voorzien. Vanwege mijn nieuwe verband om arm en knie ga ik deze keer niet douchen, hetgeen goed uitkomt want de doucheruimte ziet er niet bepaald aantrekkelijk uit. Op een groot TV-scherm kan ik ’s avonds naar Roland-Garros kijken.

Een grote hoeveelheid verbandmiddelen van de apotheek in Epinal

Vanaf het appartement in Fontenoy, een blik op Canal des Vosges en fietspad

De keuken in Fontenoy-le-Chateau

Het verblijf in Fontenoy is zeer aangenaam. Het appartement oogt nogal gedateerd, de sanitaire voorzieningen zijn zeer sober, maar er is veel ruimte en privacy. De keuken is nog het beste onderdeel omdat er goed gekookt kan worden. Ina zorgt voor een lekkere saus die zij uit haar diepvries heeft gehaald en gunt mij daarna mijn privacy. Ze kan ook een dessert leveren, zodat ik voor 11 Euro een prima maaltijd kan bereiden met vermicelli (!) als pasta. Er was ook penne maar daar had ik geen zin in.

Dag 7, Vrijdag 2 juni: Fontenoy -> Dampierre-sur-Salon (111 km)

(Thema: Binnenlandse heuvels)

Na deze inkopen, ook bij de bakker die zelfs melk heeft, blijkt dat de route na Corre een totaal ander karakter krijgt. Er zijn geen kanalen en rivieren meer en ik vervolg nu mijn weg door weidse glooiende landschappen met regelmatig een dorp met grote kerk. Ik ervaar dit gedeelte als een prettige verandering omdat het fietsen langs kanalen en sluizen wel een beetje saai wordt op den duur.
In de plaats Corre is een apotheek waar ik kleefpleister (sparadrap) kan kopen en wat pleister (bande tissu). Kleefpleister (of hechtpleister) is wat we ook wel met de merknaam Leukoplast bedoelen en pleister is was we vaak Hansaplast noemen. De algemene Franse naam voor verband is pansement en kan slaan op een rol verbandgaas maar ook op een pleister (Hansaplast), erg verwarrend dus.

Weer prima voorzien na mijn bezoek aan apotheek en boulangerie in Corre

In Corre wordt het Canal des Vosges ingewisseld voor de Saône. Dit betekent niet dat je eenvoudig langs de Saône kunt gaan fietsen, want deze rivier meandert hier sterk door kloven waar niet langs gefietst kan worden.

Dorpje met eenvoudige kerk en kleurig dak tussen Corre en Port-sur-Saône

Kerkje met gekleurd dak tussen Corre en Port-sur-Saône

Vlak voor Port-sur-Saône kan ik in de plaats Jussey op een plein uitgebreid lunchen. Bij Port-sur-Saône bereik ik de rivier de Saône en gaat de route weer langs het water. De Saône heeft vele meanders die slechts af en toe worden afgesneden. Ik heb logies geboekt bij een Chambre d’hôtes in Dampierre-sur-Salon. De plaats wijkt af van de route maar ik had geen andere keus bij het reserveren. De uitbater belt me onderweg op om te vragen of ik een pelgrim ben en of ik mee wil eten vanavond. Ik ben echter fietser maar wil wel graag mee-eten. Dampierre is een vreselijk druk stadje waar ik doorheen moet om bij de chambre d’hôtes te komen. Ik word ontvangen door Helène en Christophe. Na 111 km fietsen heb ik behoefte aan veel bier, maar pils blijken ze niet te hebben. Men beschikt wel over een menukaart waarvan het meeste echter niet verkrijgbaar is. Ik wil geen sterk alcoholisch bier en ook geen bier 0%. Men heeft wel Hoegaarden maar ik ben bang dat dit bier een te hoog alcoholpercentage heeft. Bier van de tap is er ook niet. Uit armoe bestel ik maar Leffe Rouge van 5,5 %. Het bier smaakt niet, maar er is weinig keus.
Christophe is een humoristische man. Hij laat me de zeer kleine kamer met een slecht sluitende schuifdeur zien en vertelt ook gelijk dat de wifi daar niet werkt vanwege de dikke muren. Ik krijg 2 handdoeken voor de gedeelde badkamer, maar geen plek om deze handdoeken als privé ergens op te hangen. Er lopen ook twee Japanse pelgrims rond die van Canterbury naar Rome lopen.
Tijdens het goede avondeten (Lasagne) wil ik het Japanse lied Sukyaki laten horen, want dat was in 1962 een grote hit. Ik kom echter niet op de titel en ook niet op de zanger. Ik trek me dus even terug achter in de tuin en neurie de melodie in de Google Assistant. Wonder boven wonder wordt het lied herkend !
De Japanners kan ik hiermee blij kan maken en de man kan de tekst woordelijk volgen en meezingen. Helène vindt het maar zo-zo en Christophe is druk met een zojuist gearriveerd Engels echtpaar dat nog wat uit de gesloten keuken wil eten. Dan maar twee omeletten met brood.
Christophe is een man die van alles tegelijk kan, last-in is first-out. Hij heeft ooit op een ambulance gewerkt en kan mij leren hoe ik mijn verband moet aanleggen. Ik slaap prima op het bed in de kleine kamer. Ik moet nog wel een kamer boeken voor de volgende dag (zaterdag), maar omdat ik geen wifi heb, stel ik dat uit tot de volgende ochtend.

Dag 8, Zaterdag 3 juni: Dampierre -> Saint-Jean-de-Losne (86 km)

(Thema: Overnachtingsprobleem)

Ik verbaas me over de details op de rekening zoals schoonmaakkosten € 3 en € 2 Euro voor het opladen van de accu. Dit is niet zoals het hoort, want volgens Booking kan hij alleen toeristenbelasting extra rekenen en die staat ook op de factuur. Ik begrijp nu ook waarom hij wilde dat de accu beneden werd opgeladen i.p.v. op de kamer. Er zijn immers te weinig stopkontakten (prises) op de kamer. Ik geef hem een minder goede beoordeling (6) op de website van Booking

Christophe van “Au bon Vivant” aan de ontbijttafel

Chambre d’hôtes Au bon Vivant in Dampierre-sur-Salon

Christophe zal mij enkele dagen later opbellen vanwege het feit dat ik in de Booking beoordeling een 6 had gegeven, iets wat hij veel te laag vindt. Het is moeilijk om telefonisch uit te leggen, maar geen bier, geen wifi, kleine kamer, geen handdoekrek zijn voor mij reden om geen 7 maar een 6 te geven. Ook was de rekening 5 Euro te hoog vanwege “schoonmaakkosten en opladen accu”. Probleem bij de beoordelingen op Booking is dat de meeste mensen een veel te hoge waardering geven, vaak een 9 of een 10 voor iets wat een 7 waard is. Ik doe dan ook niet meer aan mee aan deze beoordelingen.

Barrage d’Apremont

Feest in garnizoensplaats Auxonne

Ik ga over de D2 weer terug naar de route want “Au bon Vivant” lag daar 5 km van verwijderd. In Gray doe ik boodschappen. Verbazingwekkend zijn steeds weer de lange rijen bij de kassa’s en de enorm vol gevulde grote winkelwagens in de supermarkten. Vlak voor Auxonne hoor ik luid gejuich en het blijkt dat er een groot militair feest op en aan het water aan de gang is. Ik stap hier even af om een foto te maken en wordt plotseling ontdekt door Johan en Jeannette uit Baarn die hier op een camping staan. Toevallig moet ik nu ook naar een camping maar ik moet helaas van Jeanet vernemen dat dat nog 24 km fietsen is, hetgeen veel meer is dan ik verwachtte.

Johan en Jeannette met fietshelmen vinden fietsen heel gevaarlijk (Auxonne)

Dag 9, Zondag 4 juni: Saint-Jean-de Losne -> Gigny (98 km)

(Thema: Het Grote Verdwalen)

De volgende ochtend ontdek ik een ernstige beschadiging in de laadkabel van de fietsaccu en begrijp niet hoe dat ontstaan kan zijn. Een aantal dagen later heb ik echter de verklaring bedacht. Bij mijn val in Epinal is mijn rechterfietstas beschadigd op de plek waar de lader is opgeborgen. Daar is een gat ontstaan precies op de plek waar de laadkabel tegenaan lag. Het rubber is afgesleten en een koperen binnenader is zichtbaar, maar deze is gelukkig net niet doorgeslete

De gehuurde caravan op camping Les Herlequins in St-Jean-de-Losne

Voortent bij de caravan (Klik Hier voor feest op de camping)

Interieur van de caravan op camping Les Herlequins

Vandaag ga ik 98 km fietsen naar Gigny-sur-Saône. Het is wat veel, maar vaak heb ik geen keuze als het gaat om het vinden van een slaapplaats. Het is een vrij rustige zondag en in de loop van de ochtend kom ik aan in Seurre. Deze plaats had ik in eerste instantie gisteren willen bereiken, maar ik was net te laat met boeken, waardoor ik op een camping terecht ben gekomen. Achteraf bekeken was er dan nog eens 25 km bij gekomen, hetgeen wel erg veel zou zijn geweest. Ik zit rustig op de boulevard op een bankje te kijken naar Fransen met baguettes in hun armen en fiets daarna naar het centrum. Er is een half versleten kerk en een standbeeld. Na wat foto’s gemaakt te hebben vervolg ik mijn weg.

Toch maar even Seurre bezoeken, deze kerk is versleten

Oorlogsmonument in Seurre

Feest in Verdun-sur-le-Doubs t.b.v. kankerbestrijding (Klik Hier voor video)

Het is een zinderend warme dag en het valt niet mee om een schaduwplekje te vinden voor de lunch. Er is ergens in de omgeving een oldtimershow hetgeen je kunt merken aan sommige antieke auto’s die voorbij komen. Vlak voor Verdun-sur-le-Doubs, op het punt waar de Doubs in de Saône stroomt, kan ik op een bankje langs de weg wat eten.

Angélique Neuville (Webfoto) (Klik Hier voor Youtube-video)

Daarna gaat de fietstocht richting Chalon-sur-Saône. Ik kom echter eerst nog langs het dorpje Crissey waar langs de weg een klein arboretum is aangelegd, dat door mij uitgebreid wordt bezocht. Er is niemand en het is er heerlijk rustig.

Onverwacht een klein arboretum langs de weg in Crissey

Vervolgens ontstaat het grote probleem om Chalon te passeren. Dat is behoorlijk ingewikkeld, niet alleen voor mij maar ook voor andere fietsers die zich geen raad weten. Ik zit in de buitenwijken van Chalon bestaande uit grote wegen, bruggen en bedrijfsterreinen.

Het Canal du Centre in Chalon-sur-Saône en vervolgens verdwaal ik

Na heel veel gezoek en verkeerd fietsen ontdek ik een bordje richting Saint-Marcel en volg ik dat succesvol. Ik volg een heel lang fietspad dat helaas regelmatig wordt onderbroken door halve blokkades, zodat er steeds geremd moet worden.
Uiteindelijk bereik ik uitgeput het dorpje Gigny-sur-Saône, de plaats waar ik een appartement heb geboekt. Ik moet zijn in de Rue de la Chapelle maar weet geen huisnummer. Na wat heen en weer fietsen en vragen bij lokale inwoners weet ik de juiste woning te vinden. Ik ontmoet Mylène via de achtertuin van haar woning en ik kan daar via een gammele deur mijn fiets stallen in een schuur.
Het appartement is een apart staande woning, waar in de woonkamer nog een slaapbank ingeklapt moet worden. Het lijkt er op dat men niemand verwachtte. Er worden strenge instructies gegeven omtrent het “schoon” achterlaten van de woning en het liefst wil men dat je zelf je afval weg brengt naar een openbare “dechetterie”. Het interieur is modern en ruim, echter geen zeep of haarshampoo in de badkamer.
Het lukt me wel om een koel biertje van 66 cl uit de koelkast van Mylène te bemachtigen, een groot pluspunt.

Links het appartement in Gigny, rechts de woning van Mylène

Het appartement in Gigny-sur-Saône bleek onlangs danig opgeknapt te zijn. Bij de beoordeling op Booking heb ik een minder dan neutrale beoordeling gegeven, omdat de woonkamer niet was opgeruimd, de TV niet werkte en er geen zeep of shampoo aanwezig was. Hier heb ik later een uitgebreid bericht over ontvangen, dat men het er niet mee eens was.
Ja, als als je bij je recensie altijd een 9 of een 10 geeft, heb je geen last van dit soort berichten.

Dag 10, Maandag 5 juni: Gigny -> Montmerle-sur-Saône (67 km)

(Thema: Het doel in zicht)

Ik heb zo goed mogelijk opgeruimd en € 5,40 klaargelegd voor het bier. Mylène staat voor haar woning zodat ik afscheid kan nemen. De eerstvolgende stad is Tournus, een verschrikking. Ik heb me voorgenomen om boodschappen te doen bij de Lidl, maar die ligt aan de andere kant van de spoorlijn. Wegopbrekingen en zeer steile wegen maken het moeilijk te bereiken, maar uiteindelijk lukt het en kom ik op “bekend” terrein, want alle Lidls zijn op dezelfde manier gebouwd. Na Tournus volgt een fietspad naar Macon langs de Saône.

Overkant van de Saône in Macon

De fietsroute in Macon (terugblik)

Macon is, in tegenstelling tot Chalon-sur-Saône, goed te passeren, omdat ik langs de oevers van de rivier blijf.

Fietspad met 20 km gravel voor Montmerle-sur-Saône (terugblik)

De laatste 20 km van deze dag bestaat uit een fietspad bestaande uit gravel, reden waarom ik steeds aan Sebastiaan en Phonosmash moet denken.

Mooi appartement in Montmerle-sur-Saône

In Montmerle-sur-Saône kom ik bij een vriendelijke man die me trots zijn zelf gebouwde appartement laat zien. Hij is al vanaf zijn 60e met pensioen en heeft voor de bouw dus alle tijd gehad. Behalve de krakende trap naar boven ziet het appartement er prachtig uit.
’s Avonds ga ik een pizza eten in het dorp. Maar de door de appartementeigenaar aangeraden pizzeria Donatello blijkt gesloten op maandag.
Er is echter nog een afhaalpizzeria in de buurt, waar ik toch binnen aan een tafeltje een heerlijke pizza kan verorberen.

Goed gegeten in Pizza des Templiers in Montmerle-sur-Saône (web-foto)

Het Desperado bier smaakt me echter niet omdat het te zoet is, maar toch leuk geprobeerd.

Pizza in afhaalpizzeria “Pizza des Templiers”

Ik zal nu mijn plannen moeten gaan maken voor de volgende dag, want ik ben nu niet ver meer van Villefranche-sur-Saône, het geplande einddoel van mijn Voie Bleue tocht. Ik ga niet door naar Lyon, want dat is geen prettige omgeving om doorheen te fietsen. De enige reden om naar Lyon te gaan zou zijn om de Saône in de Rhone te zien verdwijnen, nou ja dat geloof ik wel.
Ik besluit om morgen door te fietsen naar Villefranche en daar de trein te nemen naar Roanne, ongeveer 80 km westwaarts. Eenmaal in Roanne kan ik verder wel besluiten hoe ik terug naar Nederland fiets.
Vooralsnog voelt mijn aanwezigheid hier wel als een mijlpaal. Ik ben begonnen bij het begin van de Voie Bleue en geëindigd (bijna) bij het einde in 8 dagen.
Gerekend vanaf Baarn ben ik nu 11 dagen onderweg.
Van Maastricht tot Villefranche heb ik 900 km op een elektrische fiets afgelegd, een gemiddelde van 80 km per dag.

Epiloog

Hiermee ben ik aan het einde van mijn verslag over de fietstocht van de Voie Bleue gekomen. Beginnend in Apach en eindigend in Villefranche kan voor de tocht op ongeveer 700 km gerekend worden. Het gebruik van een elektrische fiets is wat mij betreft niet vanzelfsprekend. Het opladen van de accu is nooit een probleem geweest omdat ik binnen de actieradius ben gebleven en altijd op hotelkamers de accu kon opladen.
Voor een fietstocht waarbij ook gekampeerd wordt, is een niet-elektrische randonneur een goed alternatief. Dat scheelt 5 kilo aan gewicht, gewicht dat gebruikt kan worden voor de kampeerspullen.
Er wordt dan gemiddeld 60 km per dag gefietst i.p.v. 80 km en de tocht duurt dan 14 dagen i.p.v. 11 dagen, maar dit is wat mij betreft ook zeer aan te bevelen.

Wat is mijn totaalindruk van het traject ?

Laat ik beginnen met te zeggen dat de tocht wat kwaliteit van de wegen betreft mijn verwachtingen heeft overtroffen. De meeste fietspaden bestaan uit goed asfalt en worden ook goed onderhouden. Om niet te verdwalen en op verkeerde wegen terecht te komen verdient het aanbeveling om af en toe de route op een GPS app te controleren. Er zijn weinig hoogteverschillen, zoals ook verwacht mag worden van een fietsroute langs rivieren en kanalen. Niet elk landschap is even idyllisch en dit is bovendien afhankelijk van persoonlijke voorkeur.
Het bezoek aan grote steden als Metz, Nancy en Epinal is ook een voorbeeld van persoonlijke voorkeur. Wat de kanalen betreft kan het wel eens saai worden om van sluis naar sluis te moeten fietsen. Met name het Canal des Vosges is toch wel erg lang. De kanalen worden overigens weinig bevaren. De recreatieve schepen die men hier sporadisch ziet, moeten per dag tientallen sluizen passeren, iets waar je wel voor in de wieg gelegd moet zijn.
Omdat over het algemeen de Voie Bleue veel indruk op me heeft gemaakt en ik er toch wel redelijk enthousiast over ben, is het ook goed om op de kritiekpunten in te gaan, zoals die voor mij hebben gegolden.
Ik heb het me in zekere zin wel gemakkelijk gemaakt door op een elektrische fiets te gaan en alleen in chambres d’hôtes en hotels te overnachten. Een totaal andere ervaring kan opgedaan worden door het traject met een randonneur en een tentje af te leggen.
Overnachtingen in hotels is me redelijk goed gelukt, al moet ik zeggen dat het op den duur toch wel gaat vervelen om iedere dag weer op zoek te gaan naar een overnachtingsadres. De adressen die door Booking worden aanbevolen kunnen niet met elkaar worden vergeleken omdat de beschikbare recensies ongenuanceerd zijn en meestal een te hoog cijfer geven voor de kwaliteit van de accommodatie. Als de gastvrouw of gastheer maar vriendelijk is, dan wordt er al gauw een 9 of een 10 gescoord voor iets wat minder dan een 7 waard is.

Puntsgewijs enkel positieve en negatieve ervaringen m.b.t. dit deel van de fietstocht.

Eerst wat slechte ervaringen:

1. Canal des Vosges is gemakkelijk, maar lang en daardoor wat saai
2. Accommodaties zijn soms slechter dan verwacht
3. Er zijn weinig winkels onderweg, dus goed plannen voor eten en drinken
4. Trottoirs zijn gevaarlijk om van rijbaan af naar toe te fietsen, dus scherpe bocht nemen
5. Verkeer vaak erg druk, meestal dieselauto’s
6. Navigatiesysteem is in de zon niet af te lezen, dus vaak stoppen in de schaduw
7. Weinig mogelijkheden om rechtstreeks accommodatie te reserveren bij hotels of chambres d’hôtes
8. Weinig mogelijkheden voor eenvoudige “bed en fiets” accomodatie
9. De beoordelingen op de website van Booking zijn overdreven positief en hebben derhalve geen enkele waarde

Vervolgens de prettige ervaringen:

1. Goed onderhouden fietspaden
2. Geen zware beklimmingen
3. Afwisselende soorten onderdak
4. Bij vroegtijdig reserveren, net voldoende accommodatie onderweg
5. Mooie vergezichten
6. Vriendelijke bevolking waar gemakkelijk contact mee te leggen is
7. Automobilisten wijken ver uit bij inhalen
8. Regelmatig een mooie picknickplaats beschikbaar
9. Weinig last van horecagelegenheden, dus geen drukte en parkeerplaatsen

Enkele tips voor een fietsvakantie in Frankrijk in de maand juni

1. Zorg voor een in de zon afleesbaar navigatiesysteem (bestaat dit ?)
2. Zorg voor een reserve-accu van 300 Wh in geval van een e-bike (2 kg extra gewicht)
3. Neem geen elektrische fietspomp mee, maar een handpomp die vast op het ventiel geklemd kan worden
4. Zorg voor goed bandenlichters, nieuwe solutie en plakkers, zodat een lekke band geen probleem vormt.
5. Wees niet al te bang voor het Franse verkeer, men wijkt goed uit bij inhalen
6. Drink 4 liter water per dag
7. Boek zoveel mogelijk overnachtingen van tevoren, liefst alle. Het onderweg steeds op zoek gaan naar een slaapplek gaat vervelen.
8. Neem niet teveel kleding mee, onderweg wat wassen gaat prima
9. Bij verkeerd fietsen kun je beter een stuk terug gaan dan doorfietsen omdat doorfietsen een grote omweg kan betekenen
10. Zorg voor een goed functionerende powerbank en zet het navigatiescherm uit bij lange trajecten waar het scherm niet bij nodig is

Terugreis dag 11 t/m 22: Klik Hier